Zelfmanagement: Hoe doen die dat?

 

19/09/2023

 

Zelfmanagement is het centrale thema van ons vierde virtueel symposium dat zal lopen van 1 tot 31 oktober. Pak je ziekte in handen! Allemaal goed en wel, maar hoe doe je dat?
Tine vertelt gepassioneerd wat voor haar de ommekeer betekende in het omgaan met haar ziektes.

 

Lees het interview hier in pdf (klik hier).

 

Tine Maertens (41) uit Landegem bij Gent loopt over van enthousiasme en vertelt honderduit over haar dagen op de boerderij. Je kan je er zo ‘Tiny op de boerderij’ bij voorstellen! Maar het verhaal van de Oost-Vlaamse gaat verder en legt ook de hobbelige weg naar de boerderij bloot.

 

“Mijn reumaverhaal start al op jonge leeftijd. Ik was amper zestien toen ik de diagnose lupus (SLE) kreeg”, vertelt Tine. “Later kwamen daar ook symptomen van fibromyalgie bij, al blijft dat tot op vandaag een zoektocht. Ik heb hier dus van jongs af aan mee moeten leren leven. En dat lukte met vallen en opstaan. Na mijn studentenjaren werd ik opvoedster in een leefgroep van jongeren met gedrags- en emotionele problemen. Best een zwaar beroep. 
Na de geboorte van onze tweede zoon liep het echter mis. De pijn en andere klachten werden erger, ik kreeg een opstoot met chronische hoofdpijn tot gevolg. Het was duidelijk dat ik rust nodig had. Ik was ver over mijn grenzen gegaan en had ook psychologische begeleiding nodig rond aanvaarding en leren omgaan met deze klachten.”


Tine stopte noodgedwongen met werken. “Maar dat werkt ook niet altijd in je voordeel, natuurlijk”, weet ze. “Thuis zitten kan je met nog meer negatieve gevoelens opzadelen. Gelukkig kwam toevallig de vraag om voor een adoptiepaard uit Spanje te zorgen en dat werd mijn redding: een reden om uit de zetel te komen. Ik voelde me lichamelijk en mentaal sterker worden. Het samen wandelen schepte een vertrouwensband en bood de nodige afleiding van pijn en vermoeidheid.”
En alsof een paard niet genoeg is, kwam een vriendin van Tine langs met de vraag of ze als vrijwilliger wilde meedraaien op haar biologische plukboerderij om wat zorgvragen die ze regelmatig kregen op te vangen. De boerinnen hadden daar zelf geen tijd en ruimte voor.  “Ze kende uiteraard mijn verleden als opvoedster en dacht dat ik wel wat kon betekenen voor de jongeren, al was het maar door zorgzaam aanwezig te zijn. De drang om terug buiten te komen en dan nog met kwetsbare mensen te werken was er zeker, al besefte ik goed dat ik ervoor moest waken een goed evenwicht te bewaren tussen dit vrijwilligerswerk, mijn gezin en mijn gezondheid.”


Na enige tijd werd de drang groter om op die prachtige locatie een mooi zorgproject met een stevige basis uit de grond te stampen. “Samen met twee collega’s durfde ik die stap te zetten. We hebben een nieuwe vzw opgestart, vzw Groeisels. We bieden dagbesteding aan met zorg op maat”, legt Tine uit. “Ons doelpubliek is heel breed. Zo hebben we jongeren en volwassenen met een beperking, maar ook bijvoorbeeld een vrouw met een burn-out. We passen de activiteiten aan aan de zorgvrager, wat leidt tot een heel persoonlijke aanpak. Mijn droom is om op termijn ook mensen met chronische aandoeningen zoals de mijne te kunnen ontvangen. Onze ziekte laat het ons soms niet toe om een job uit te oefenen, maar dat wil niet zeggen dat we niets meer kunnen. Enkele uren op de zorgboerderij, met aangepaste taken, kan helpen om buiten te komen, om je toch nog nuttig te voelen, om te blijven bewegen, maar dan volgens eigen mogelijkheden. Het kan het verschil maken tussen depressief wegzakken of je ziekte, je beperkingen maar vooral ook je mogelijkheden te leren kennen.”


Op termijn hoopt Tine van haar vrijwilligerswerk haar job te maken. “We zien dat er nog veel mogelijkheden zijn binnen het concept van de boerderij. Ook de toestroom van mensen met een zorgnood is groot. Maar we komen dan altijd weer terug op financiering. We zullen zien wat de toekomst brengt, maar voor mij is deze zorgboerderij een flinke stap vooruit. Hoewel de pijn en vermoeidheid niet verdwenen zijn, zijn ze minder aanwezig wanneer ik aan het werk ben. Ik voel me gelukkig, en dat is zoveel waard.”

 

Meer informatie over de boerderij vind je hier: https://tschaaphof.be/zorg-groeisels/