Polymyositis

Polymyositis bestaat vooral uit een veralgemeende spierontsteking en leidt tot uitgesproken spierzwakte en spierpijnen. Aantasting van de ademhalings- en/of hartspier kan ernstige moeilijkheden geven. 

 

Een zeldzame en specifieke vorm van myositis treedt soms op bij inname van cholesterol verlagende medicijnen.

 

Het eerste symptoom is meestal spierzwakte en wel van de bekkenspieren, wat zich uit door moeite bij het bestijgen van trappen, bij het fietsen enz. Daarna ontstaan dezelfde klachten in de nek en de schoudergordelspieren. De krachtvermindering kan licht tot heel ernstig zijn, gaande tot verlamming. Er kan min of meer belangrijke spierpijn aanwezig zijn.


De huidverschijnselen zijn meestal ook in het begin al aanwezig en kunnen zelfs de spierproblemen voorafgaan. Soms zijn de spierklachten minder belangrijk dan de huidklachten. (zie ook Dermatomyositis)
De typische huidsymptomen zijn erytheem (roodheid) en zwelling van de huid door oedeem (vochtopstapeling in het weefsel). Deze komen voor op plaatsen blootgesteld aan  licht, maar kunnen ook beperkt blijven tot enkele vlekken bv. in het aangezicht. Ter hoogte van de strekzijde van de vingergewrichten en kneukels vormt zich bij één op drie patiënten typisch rode tot paarse huidzwelling, soms schilferend. Ook typisch is de roodpaarse verkleuring van de oogleden, evenals zwelling en roodheid van de nagelranden met pijn bij het tikken met de nagels op een hard oppervlak.


Daarnaast zien we bij polymyositis ook gewrichtsontstekingen met zwelling, maar zonder aantasting van kraakbeen of bot.
Hartklachten komen vrij veel voor. Het hart is immers ook een spier. In de meeste gevallen is deze aantasting beperkt en geeft ze geen problemen. In zeldzame gevallen kan zij echter tot belangrijke hartverzwakking leiden.
Verder ervaren patiënten kortademigheid, hetzij omdat de longen aangetast zijn, hetzij omdat men moeilijk ademt ten gevolge van aantasting van de ademhalingsspieren. Soms komen slikstoornissen voor.

 

Uw arts gaat meestal over tot een spierbiopsie (onder lokale verdoving) om een beter beeld te krijgen van het type en de ernst van spierontsteking.

 

Bij acute polymyositis met uitgesproken klachten is snelle en heel intensieve behandeling noodzakelijk. De arts zal onmiddelijk starten met hoge tot heel hoge doses corticoïden. De duur en de snelheid moeten aangepast worden aan het verloop van de ziekte en is dus verschillend van patiënt tot patiënt. Soms moet aan de cortisone immuunsuppressieve medicatie worden toegevoegd. Meestal is dit azathioprine (Imuran) in vrij hoge dosis (tot 3 mg/kg lichaamsgewicht/dag). Hierdoor kunnen de corticoïden sneller afgebouwd worden. Soms wordt ook metotrexaat (Ledertrexate) of cyclophosphamide (Endoxan) gebruikt. Cyclosporine is bij polymyositis voorbehouden bij de ernstige gevallen en voor deze die niet of verkeerd reageren op andere medicatie.
Meer info over deze soorten medicatie vind je op de pagina 'Behandelingen'.

Kinesitherapie en fysiotherapie zijn uitermate belangrijk om funktieverlies tegen te gaan. Ook voldoende spiertraining is van belang. Een persoonlijke aanpak met een aangepast programma is nodig. Bespreek dus altijd met jouw arts en kinesitherapeut wat de mogelijkheden zijn rond bewegen.