14/05/2014
ReumaNet was dinsdagavond 13 mei aanwezig op de voorstelling van de beleidsteksten ‘Minister, ik heb ook iets voor te stellen’, geschreven door de ‘Kievitgroep’.
Veertig jaar na hun boek ‘Zeg eens A tegen je dokter’ (1973), gingen de twee auteurs ervan, professor Yvo Nuyens en journalist Hugo De Ridder, samen met een twintigtal actuele experts en toplui uit de sector, na hoe de zaken in de gezondheidssector na veertig jaar geëvolueerd zijn.
Er veranderde veel, maar een aantal structurele knelpunten van destijds, zijn na veertig jaar nog erg actueel, zo stelden ze vast.
Deze vaststellingen werden neergeschreven in een nieuw boek: ‘Dokter, ik heb ook iets te zeggen’ (Lannoo Campus, 2013).
Na de publicatie, bleef echter de vraag: is daaraan iets te doen? Is het mogelijk die knelpunten aan te pakken? Zijn er beleidsadviezen te geven daarover?
Het twintigtal auteurs vond die vragen intrigerend genoeg om het niet bij analyses te laten. Na de publicatie van het boek waren ze bereid zich, met professor Yvo Nuyens en journalist Guy Tegenbos als coördinatoren, te buigen over de vragen of en hoe er beweging te brengen is in die knelpuntdossiers.
Het inzicht groeide dat met zes hefbomen die slome, interne krachten van de sector aan te pakken zijn. Met die zes hefbomen kan meer dynamiek in het hele systeem gebracht worden.
Onder de titel ‘Minister, ik heb ook iets voor te stellen’ brengt de Kievitgroep – zoals ze zich intussen doopten (naar hun vergaderplaats in de buurt van het Antwerpse station) - zes teksten op de markt waarin ze de beleidsvoerders adviseren in de volgende regeerperiode zes knelpunten bij voorrang aan te pakken. Die zes zouden op die manier omgevormd worden tot zes hefbomen die naar een dynamischer gezondheidszorg zullen leiden.
De werkelijkheid niet verbloemen, de inertie overstijgen. Dat is hun motto geworden.
Samengevat luidt hun stelling:
Als we
- in de patiëntenparticipatie een tweede doorbraak kunnen bereiken, en als we
- de preventieve gezondheidszorg tot het Oeso-gemiddelde kunnen opkrikken, en als we
- de voortdurende toename van de gezondheidskloof kunnen ombuigen en een eerste substantiële afname van de ongelijkheden kunnen bewerkstelligen, en als we
- nieuwe sporen voor de financiering van de gezondheidszorg en inzonderheid voor de financiering van de ziekenhuizen kunnen introduceren, en als we
- nieuwe vormen van werken kunnen laten doorbreken, en als we
- de geestelijke gezondheidszorg een nieuwe positionering kunnen geven,
dan geraakt onze gezondheidszorg in een dynamiek die hem weer brengt waar hij thuis hoort: bij de beste gezondheidsstelsels ter wereld.
Dat is het inzicht dat bij het twintigtal gegroeid is. Dat is vertaald in zes beleidsdocumenten met beleidsaanbevelingen en concrete stellingen.
Dat inzicht wilden ze tijdens de debatten van dinsdagavond voorleggen aan en bespreken met de ‘partners’ van de gezondheidszorg, de belangrijke middenveldorganisaties: de ziekenfondsen en de patiëntenorganisaties, de armenorganisaties, de belangenorganisaties van de zorgverstrekkers, enz.
Het werden boeiende en hoopvolle gesprekken.
ReumaNet leest in hun stellingen over participatie (lees deze hier) dat de Kievitgroep streeft naar erkenning en financiering van patiëntenorganisaties. Dit sluit mooi aan bij onze eigen ‘brief aan de beleidsmakers’ en we zijn blij dat ook deze groep van experten onze inzichten deelt.
Laten we er samen werk van maken.
